Nei, nei, nei!

Ok, eg veit ikkje om nokon gidd lese dette, eg forstår at folk fell av lasset når det går eit halvt år mellom postane, men eg har noko på hjartet som eg må dele med dykk, og det er korleis ein ikkje skal drive restaurant.

Her om dagen skein sola, byen var varm og klam, men som det seg hender vert ein svolten likevel. Kvar er det fint å gå på ein varm sommardag, tenkjer ein, og tenkjer på fine uteserveringar. Kan hende tenkjer ein på å gå på Verftet, der det er stor uteservering, kjempefin utsikt, lett vind frå sjøen og lovnader om topp stemning. Dette tenkte eg og mine to svoltne vener denne varme ettermiddagen, og sette kursen mot Usf verftet og uteserveringa på Kafé Kippers.

Denne ettermiddagen midt i veka var ikkje kaféen meir enn litt over halvfull, og me fekk oss eit bord med parasoll. På menyen hadde dei tre hovedrettar og ei lengre liste med smårettar, og to dessertar. Den eine svoltne venen valde hovedretten med steinbit, sjølv gjekk eg for hamburgeren, som også var ein av hovedrettane, og tredjemann bestemte seg for retten "snack" frå lista med smårettar.

Etter at vi hadde bestilt var det berre å setje seg å vente. Og vente. Og vente. Og vente. Og vente. I over ein time. Då vi var på veg inn for å (ein må bestille inne ved disken) for å høyre kva det var som tok så lang tid var maten endeleg på veg. Iallefall mesteparten av han. Med snackretten var det skryt i menyen om det gode brødet som skulle følge med fatet med spekeskinke, god ost og oliven. Dette hadde servitøren ikkje teke med til bordet, og då kafégjesten spurte etter det spurte han sløvt om han ikkje hadde teke det med? Eg meinar: Makan! Då hadde vel ikkje gjesten spurt!? Brødet dukka då omsider opp, og snackretten var jo god.

Det samme gjaldt for øvrig steinbiten. Den smakte godt, men å kalle det ein hovedrett ville vere å ta for hardt i. Den besto av eit passeleg stykke fisk med saus på. Og det var nærast det. Litt potet, bittelitt grønt ved sida av, men veldig lite. Eg angrar på at eg ikkje fotograferte denne retten, for den var nærast ein vits, det var så lite mat. Veninna mi vart skuffa, men ikkje mett.

Biletet er frekt stole frå sib.no inntil eg skaffar mitt eige.

Og hamburgeren? Ja den var kald. Eg trur nok ikkje vi hadde mangla samtaleemne sjølv om servicen ikkje hadde vore så slett, men det kjekkaste med å ete på Kippers var nok å snakke stygt om dei tilsette. Som om ikkje servicen var ille nok opplevde eg at dei som jobba der byrja å krangle seg i mellom då ein mann kom inn for å klage på at han og følget hans hadde fått maten sin med eit sånt tidsinervall at nokon var ferdige å ete då dei andre fekk maten sin. Det å byrje å krangle framfor gjestene er pinleg og uprofesjonelt, og nokon burde ha gitt denne håpluse gjengen ein oppstrammar. Eg lurar på korleis dei hadde takla det om uteseveringa og kafeen hadde vore full.

Etter at vi hadde ete den vesle og kalde maten vår kom det to ulike servitørar bort til bordet vårt med dessert vi ikkje hadde bestilt og spurte om han skulle til vårt bord. Sånn i ettertid tenkjer eg at me berre skulle ha svart ja.

Matskattar

Her i går var eg saman med skulen på ein ekspedisjon rundt om på gardar i bergensområdet for å sjå på lokale matprodusentar. Turen gjekk mellom anna innom gardsbutikken på Stend, som er heilt fantastisk. Dei har ein del eigenproduserte varer, men sel også lokalprodusert mat frå ymse stader i Hordaland. Eg måtta sjølvsagt handle litt, og på (det dårlege) biletet ser du ost frå Krokeide, Nylagte egg frå Stend, ramslaukpure frå Øystese samt urtesalt og ein liten, kvass chilisjokolade (kjempegod!). I tillegg har dei mykje kjøt, frukt og grønnsaker, hermetikk, saft og syltetøy, sjokolade, frø og sikkert ein heil del eg ikkje fekk med meg. Dei har til og med økologisk iskrem. Eg hadde ikkje høve til å prøve den i denne omgang, men håpar at sjansen byr seg ein annan gong. For dei som er optekne av berekraftig og økologisk mat er denne butikken eit "must", men eg vil anbefale alle som likar og er opptekne god mat å ta seg ein tur. Matvrak (an)befalar!

Fylt ytrefilet

Eg fann ein sånn First price ytrefilet på butikken. Han vog ein 6-700 gram, og eg tenkte: "Kva kan eg gjere med deg slik at du blir awesome? Eg trur eg skal lage hol i deg og fylle deg med noko digg". Mange steilar kanskje når dei ser First-pricemerket, men med god omsorg og rett stell kan det billige kjøtet bli skikkeleg godt. For det første så må ein ta kjøtet ut av kjøleskåpet i god tid før ein skal tilberede det. Eg tykkjer kaldt kjøt vert gruelig seigt om ein til dømes pannesteiker det når det kjem rett frå kjøleskåpet. Det senkar temperaturen i steikepanna slik at du ikkje lenger har høg nok temperatur til steiking, så kjøtet bør vere romtemperert før ein går i gang. Dette går an å jukse seg til dersom du er svimete. Dersom kjøtet er innpakka i vanntett vakuumplast kan du legge heile stasen i lunka vannbad (men absolutt ikkje varmt). Dersom det er innpakka i plastfolie eller noko kan du legge det på komfyren medan steikeovnen står på. Men ver fornuftig og ikkje slå på kokeplatene.

Men uansett: Her kjem ein framgangsmåte til å lage fylt ytrefilet. Det er slett ikkje vanskeleg, men det ser jævlig imponerande ut dersom du skal ha gjester.

Du treng:

Eit stort stykke ytrefilet (over eit halvt kilo og min. 200 gram per pers.)

125 gram naturell kremost

Ein halv desiliter finhakka persille

Salt, pepar og smør til steiking

Ein spiss og kvass kniv (fx ein fileteringskniv)

Bomullshyssing og aluminiumsfolie

Steiketermometer

Skjer ei lomme i kjøttstykket med den spisse og kvasse kniven. Dette tek du på gefühlen, men ver forsiktig så du ikkje skjer hol i kjøtet eller deg sjølv. Bland persillen og osten godt, og stapp det inn i lomma i kjøtet. Fordel det så godt du kan. Prøv å sy igjen litt med bomullstråden. Det er vanskeleg, men treng ikkje vere supergrundig. Gni inn overflata med salt og pepar og brun alle sidene på kjøtet i steikepanna. Legg det så i eldfast form. Eg laga ei aluminiumsfoliestøtte som eg la under opninga for å heve henne litt, i håp om at fyllet å ikkje ville renne ut (minst eit av tiltaka virka, men eg veit ikkje om det var syinga eller hevinga). Så stakk eg eit steiketermometer inni og hadde det i ovnen på 175°C til kjøtet var 65-70°C. Lat det kvile i 10 minutt etter at du har teke det ut av ovnen. Server med ting du likar. Eg brukte ovnssteikte poteter, kokt brokkoli og ein dressing av rømmekolle, lettmajones, kvitløk og salt til potetene. Saus trengst ikkje til kjøtet, då fyllet fungerar litt som saus.